Aranzadiko emakumeak: Beatriz Díaz

“Nor naizen? Gauza askoren nahaste borraste bat... Artea eta sormena gustatzen zaizkit, eta kaoserako joera pixka bat dut, baina ordenatua eta diziplinatua izatea gustatzen zait. Emaitza? Langilea naiz, baina berandu iristen naiz, baina gero ez zait axola lana goizeko ordu txikietan bukatzea.

Txikitatik bi grina handien artean banatuta egon naiz: artea eta zientzia. Naturako forma, kolore eta egiturak behatu izan ditut eta horien funtzionamendua ezagutu nahi izan dut, eta baita inguruko gertakarien zergatia ere. Jakin-min handi horrekin, inspirazio-iturri handia aurkitu nuen animalietan, eta egiten zuten guztiari jartzen zion arreta.”

Aranzadik eta Beak azken honen doktorego tesiarekin egin zuten topo, eta harreman horrek oraindik ere irauten du:

“Aranzadin 2009an sartu nintzen, doktore-tesia egiten ari nintzen bitartean. Sailean leku bat egin zitzaidan, eta, joan-etorri askoren ondoren, 2018an kontratatu ninduten (nire urtebetetze egunaren biharamunean!). 7 hilabeterako sartu nintzen, eta 6 urte daramatzat jarraian.”

Gaur egun Aranzadin egiten duen lanak proiektuen egungo konplexutasuna islatzen du, entomologiari dagozkionak baino gauza gehiagotan lan egitera behartzen baitute. Horretarako, berak nabarmentzen duenez, garrantzitsua da lanak lankideen artean banatzea:

“Galdera da zer ez dudan egiten, edo zer egiten dugun, Entomologian Alberto Castrok eta biok buruz buru egiten baitugu lan, eta bien artean daramagu sailaren proiektuekin zerikusia duen guztia. Eta dena esaten dudanean, dena da, proiektuen idazketa, kontabilitatea, administrazioa, komunikazioa, marketina, kontsultei arreta, praktikak... Kudeaketa integrala.

Eta biok dena egiten dugun arren, bakoitzaren izaeragatik, batez ere proiektuen alde sortzaileaz (hedapena, dibulgazioa, diseinua...) eta antolaketaz (dokumentuen kudeaketa, kontabilitatea...) arduratzen naiz.

Zomorroei dagokienez, euliekin eta kakalardoekin hasi nintzen nire tesian, baina gero odonatuen, kakalardo saproxilikoen eta, berrikiago, polinizatzaileen ikerketan sartu naiz. Gainera, hainbat proiektu zuzendu ditut; agian, anbiziotsuena eta konplexuena Escaralimania izan zen. Anbizio handikoa izan zen, parte hartu zuen jarduerengatik eta jendearengatik; zaila izan zen, halaber, pandemiaren urteekin bat etortzeagatik.”

M8aren esparruan, Beak argi uzten du Aranzadi barruan berdintasunean aurrera egitea epe luzeko prozesua dela, eta alde guztien laguntza behar dela:

“Gaur egungo gizartearekin batera eboluzionatu beharko luketen zenbait gauza daude. Zenbait urrats eman dira, baina indarra egin behar da berdintasuna bezain irristakorra den eremu batean. Aranzadin era askotako pertsonak eta belaunaldiak bizi gara, eta horrek badu bere alde ona; izan ere, guztiok ikas dezakegu besteengandik, asmoa badugu, baina badu beste aldea ere (ez dakit negatiboa edo zaila esan), eta horrek batzuetan zaildu egiten du hartutako ohitura batzuk aldatzea.”